Geschiedenis

 

In 1985 heerste er in Europa een crisis net als in het heden. De zorgverzekeraars van dat moment waren nog ziekenfondsen. Volgens de Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde, kortweg NMT, waren er teveel tandartsen. De zittende professie moest worden beschermd. De NMT en de ziekenfondsen kwamen overeen dat er slechts gereguleerd nieuwe tandartsen bij mochten komen. Voor jong afgestudeerde tandartsen waren er nauwelijks mogelijkheden om aan het werk te komen. Veel tandartsen vertrokken naar Italië en Duitsland. Voor tandartsen die zich toch in Nederland wilden vestigen zat er niets anders op dan het lidmaatschap van de NMT op te zeggen en een praktijk te starten die zich richtte op de particuliere patiënt. Geen lidmaatschap van de NMT betekende voor een vestiging in Rotterdam ook geen lidmaatschap van de Rotterdamse Tandartsen Vereniging en dus geen deelname aan de spoedgevallen dienst. Een aantal tandartsen waagden de stap maar moesten 24 uur per dag bereikbaar zijn omdat ze niet konden deelnemen aan de bestaande spoeddienst. Geen vrije weekenden en geen vakantie waren de consequenties.

 

In het voorjaar van 1986 vond een aantal van deze " vrije vestigingen " elkaar en richtten met een aantal ontevreden RTV leden de Samenwerkende Tandartsen Rotterdam , kortweg de STR, op. Vanaf dat moment was er sprake van een goed georganiseerde Spoedgevallendienst , die kwalitatief hoogwaardige zorg verleent aan de patiënten van de deelnemende praktijken.